می دونم چی دارین فکر می کنین: "میتراااا؟؟؟؟؟؟؟؟" منظورم از عشق فقط عشق نسبت به جنس مخالف نیست. منظورم عشق نسبت به هر چیزیه. می تونه نسبت به جنس مخالف باشه یا هر ادم دیگه ای. می تونه نسبت به محل مورد علاقمون باشه یا یه حیوون یا یه حسی. می تونه حتی نسبت به یه جسمی باشه. مثل ماشین یا یه عکس پر از خاطره یا صندوقچهء خالی گرد و خاک گرفتهء توی زیرزمین. مزهء زندگی هم به همین احساساته. بالاخره هر کی یه دلخوشی ای تو زندگیش داره که ریشه اش بر می گرده به همین علاقه ها. تا مدت ها فکر می کردم اگه ادم بعد از از دست دادن کسی یا چیزی تمام زندگیش به هم بپاشه و حتی امید زنده موندن رو از دست بده نشونهء عشق یا دوست داشتنه ولی فهمیدم بیش از همه چیز نشونهء وابسته بودنه. سخته ولی خوبه یاد بگیرم عاشق باشم و وابسته نباشم. جدایی همه جورش سخته و بخشی از زندگی. شاید اگه تو اوج دوست داشتن ارزش ها و قابلیت های خودمون از یادمون نره خداحافظی انقدر غیر ممکن به نظر نیاد
