تو کانادا از هر کی بپرسین میگه اینجا فقط دو تا فصل داریم: زمستون و فصل تعمیرات. واقعاً هم آدم تا خودش رانندگی نکنه معنی واقعی این جمله رو نمی فهمه. تا موقعی که زمستونه و برف هست به خاطر برف و گل همۀ خط های خیابون به جز یکی دو خط مردنی بستس و به محض اینکه برف ها آب می شه و هوا یکم بهتر می شه شهرداری همون خط ها رو می بنده که آسفالت خیابون ها رو که به خاطر برف و گل زمستون طولانی خراب شده تعمیر کنه. خب اینم خصوصیت ما آدماس دیگه همیشه موضوعی داریم برای غر زدن. ولی اگه بخوام نامردی نکنم باید بگم کانادا یه فصل دیگه هم داره: فصل رنگی. یه موقع فکر نکنید منظورم پاییزه ها. نه راستش از پاییز هیچ دل خوشی ندارم. منو یاد سوز و سرمایی که با باز شدن مدارس و کوتاه شدن روزها همراه بود می اندازه. فصل رنگی اون دو سه هفتۀ قبل از لخت شدن درختاست که همه جا از روی زمین تا مرز آسمون غرق رنگای جورواجوره. اون موقع اس که هوس می کنم برم یه بسته ماژیک 24 رنگه بخرم و بشینم ساعت ها رو صفحۀ سفید کاغذ خط خطی کنم
اینم چند تا صحنه از فصل رنگی دوست داشتنی که فکر کنم بیچاره امسال عمرش خیلی کوتاه باشه آخه برای سه شنبه پیش بینی برف کردن
اینم چند تا صحنه از فصل رنگی دوست داشتنی که فکر کنم بیچاره امسال عمرش خیلی کوتاه باشه آخه برای سه شنبه پیش بینی برف کردن
راستی این عکس ها رو بابام گرفته. تعریف از بابای خود نباشه عکس های بدی نگرفته
